5 toetsen om uw hoofd op de juiste wijze te laten opmaken voor de leeftijd van 12 jaar

De belangrijkste leeftijden om studiegewoonten te creëren, om ze te leren denken en redeneren, variëren van 6 tot 12 jaar, dat wil zeggen in het jeugdwerk. De eerste levensjaren staan ​​centraal in de totale ontwikkeling van de persoon op alle gebieden, zowel biologisch, emotioneel als intellectueel. Daarom is het mogelijk leg de basis om het hoofd ruim 12 jaar goed te hebben ingericht.

En is dat de vooruitgang van de neurowetenschap ons laat zien dat het zenuwstelsel, de basis en ondersteuning van de persoonlijkheid van de volwassene, wordt gevormd in de eerste jaren, vanaf de geboorte tot zeven jaar.

5 sleutels om uw hoofd te hebben ingericht voor de leeftijd van 12

Om kinderen te helpen intellectueel te groeien en denkvaardigheden te ontwikkelen, moeten we ons concentreren op vijf gebieden, die de biologische basis van kennis zijn.


1. Aandacht Het kind, net als de volwassene, houdt alleen de stimuli waaraan hij deelneemt bij. Aan de andere kant houden we alleen rekening met wat ons interesseert. Volgens deze biologische opvatting moeten we onze kinderen uitleggen hoe belangrijk het is om goed in de klas te zijn voor uitleg en aandacht te besteden aan huiswerk, zonder aan iets anders te denken.

A) Met de aandacht ontwikkelt het concentratievermogen, dat wil zeggen, vrijwillig de aandacht vestigen op één ding of activiteit. Kinderen hebben een groot concentratievermogen in wat ze doen, als je het leuk vindt

Een frequent antwoord van onze kinderen zal zijn: "Ik verveel me, ik ben niet geïnteresseerd." Hoe maak je je interesse wakker? Ze motiveren en zoeken naar redenen die ze naar hun zin hebben: "Omdat het leren van nieuwe dingen leuk is, omdat je je gelukkig zult voelen en dat je vader en moeder zal opvrolijken, enz."


Het gevaar van aandacht is de afleiding, typisch voor kinderen. We moeten ontdekken, praten met hen, de oorzaken van hun afleiding: "In plaats van het bijwonen van de leraar, denk ik na over de voetbalwedstrijd, wat ik ga doen in de tuin, hoe mijn teamgenoot heeft gekamd, enz." We moeten onze kinderen aanmoedigen hoe goed ze zich op hun werk concentreren en dan, in hun vrije tijd, afgeleid worden door deze dingen. Als het gaat om studeren en huiswerk maken, kunnen we samen met hen om het half uur of drie kwartier een tijdje met elkaar praten over die afleidingen.

B) Iets wat essentieel is om verspreiding te voorkomen, is een adequate studieomgeving: een ordentelijke studeertafel, weg van lawaai, vrij van objecten die je kunnen afleiden, met een studierooster etc. Vermoeidheid of gebrek aan slaap veroorzaken ook gebrek aan aandacht.

C) Aandacht is iets dat als een gewoonte moet worden verworven. We kunnen allemaal aandacht schenken aan alles dat ons interesseert, maar het concentratievermogen is een gewoonte die wordt verworven door herhaling, doorzettingsvermogen en kracht.


2. De perceptie. Perceptie is de toestand van het denken, een gevoelige vorm van intuïtie van de fysieke realiteit. We nemen objecten waar door visuele signalen (grootte, beweging), spiersignalen, aanraking, ruis, etc. Logisch gezien wordt alleen dat waaraan aandacht wordt besteed, bewust waargenomen.

Een van de oefeningen die we met onze kinderen kunnen doen, is om ze dagelijks te vragen (met genade, zonder een examen te klinken), om hun waarnemingsvermogen te analyseren, datgene wat de interesse van de uitgelegd of geleerd in de klas heeft gewekt. Daarnaast kunnen we ook de gewoonte van perceptie uitoefenen door hen te vragen, in wat ze meer willen hebben neergelegd om beter te kunnen optreden in de saaiste klassen. Ze zullen zich zeker heel goed voelen om te hebben geprobeerd en geëist in wat ze niet wilden.

3. Het leren. Als we onze kinderen helpen om beter waar te nemen wat er wordt onderwezen, aandacht en interesse krijgen, zijn we halverwege gegaan om een ​​optimaal leerproces te bereiken. Maar aandacht is niet genoeg. Ze moeten de vaardigheden en verbale gewoonten ontwikkelen.

Beide worden verworven door herhalingen en werkstrategieën. We kunnen samenvatten dat lezen, schrijven en rekenen, samen met aandacht, observatie en geheugen, de basis vormen van al het leren.

Sommige leerstrategieën zijn:

a) Verzamel gegevens en informatie: let op, vertel, observeer verschillen en gelijkenissen, luister, vraag en vooral lees, lees en lees.
b) Organiseer de informatie: vergelijken, bestellen, classificeren, etc.
c) Bereid de informatie voor: analyseren, interpreteren, samenvatten, synthetiseren, identificeren van het belangrijkste idee, onderstrepen, schema's, etc.
d) Begrip en expressie: Uitgebreide lees-, leesprestaties, mondelinge en dramatische expressie, schrijven, spelling, schrijven, compositie, woordenschat, betekenisvol begrip van concepten, raadpleeg het woordenboek, enz.
e) Berekening: mentaal, operaties, aanpak en probleemoplossing, initiëren en formuleren van eenvoudige hypotheses over gebeurtenissen, uitleg van problemen, redeneren, zoeken naar verschillende oplossingen etc.
f) Gewoonten en elementaire studietechnieken: Studiedag, gebruik van de agenda, verdeling van studietijd, opdrachtstaken, eenvoudige technieken van mechanisch en uitgebreid memoriseren enz.
g) Attitudes ten aanzien van leren: intellectuele nieuwsgierigheid, onderzoek, verbazing, opwinding bij ontdekking, leren van fouten, gretigheid om de redenen voor dingen te kennen, voldoening voor een goed gedaan werk, zorg en netheid bij de presentatie van werk, verlangen om uit te blinken, inspanning

De gewoonten van inspanning, niet onmiddellijk overgeven aan de minste moeilijkheid, de vereiste thuis en op het werk, zijn de belangrijkste sleutels voor een goed leerproces.

4. Geheugen Oblivion is het tegenovergestelde van geheugen en het laatste wordt uitgeoefend met de herhaling van handelingen, vergezeld van beelden (mentale beelden) die kinderen in de geest behouden met alle duidelijkheid en details. Geheugen is ook verworven, hoe meer leesgewoonte onze kinderen hebben.

5. De verbeelding. Een opgroeiende man zou zichzelf met een verleide verbeelding vinden. Daarom is de verbeelding nauw verbonden met sociale relaties, met nieuwe visuele, auditieve kennis, enz. De verbeelding moet een voldoende ontwikkeling hebben bereikt bij het bereiken van het tijdperk van de rede (tegen 10/11 jaar). Daarom moeten we ook de verbeeldingskracht opleiden, het kind voorzien van formele beelden, of dat zijn hoofd acties bedenkt die hij leest of hoort. Zonder formele beelden is er geen abstractie.

Het kan alleen worden onthouden door middel van afbeeldingen. Daarom moet het bieden van waarnemingsvermogen en fantasierijke creativiteit permanent aanwezig zijn in het leven van kinderen. De praktische manier om dit te doen is om contact te hebben met de natuur, games, familie en het schoolleven. Zonder verbeeldingskracht is er geen intelligentie; en de verbeelding ontwikkelt zich door je voor te stellen.

Daarom is het spelen en praktiseren van creatieve, fantasierijke activiteiten met onze kinderen, inbeelden wat men gaat doen, willen doen, fantasierijke oplossingen zoeken, etc., de juiste manier om hun intelligentie te ontwikkelen. We moeten dus alles wat onze kinderen leidt tot immobiliteit en passiviteit zoveel mogelijk elimineren.

Patricia Palacios
advies: José Antonio Alcázar, Pedagogisch directeur van het European Institute of Education Studies

Meer informatie Studies en intellectuele ontwikkeling. Auteur Carlos Ros Amador. Ediciones Word.

Video: 2016 Personality Lecture 08: Existentialism: Nietzsche, Dostoevsky and Social Hierarchy


Interessante Artikelen

De 7 grote vijanden van ons geluk

De 7 grote vijanden van ons geluk

Misschien heb je jezelf ooit afgevraagd wat het is onderscheidt gelukkige mensen van mensen die dat wel zijn. Hoewel er mensen zijn die voor of na moeilijke omstandigheden het vermogen hebben om door...

Effecten van depressie bij de moeder op de baby

Effecten van depressie bij de moeder op de baby

Na 9 maanden wachten, eindelijk, wordt de baby geboren en voelt de moeder zich verdrietig. Een emotionele inzinking waar geluk zou moeten zijn bij de bevalling, is het signaal dat aangeeft dat iets...