Sport en sportiviteit: speel eerlijk!
Sommigen zeggen dat mensen de grootste veranderingen in hun gedrag ondergaan wanneer we aan een wiel gaan zitten of wanneer we naar een voetbalwedstrijd gaan kijken. Hoewel veel referenten deze woorden van hen zouden maken, zou sport beoefenen of naar sport gaan kijken een veel vreedzamere en verrijkende activiteit zijn. Het aantrekken van een korte broek, een T-shirt en wat pantoffels betekent niet dat we allerlei soorten beledigingen kunnen gebruiken of zich als echte dieren gedragen.
De liefde voor sport - zowel als deelnemer als toeschouwer - is iets dat de persoonlijkheid verrijkt. Tennis spelen, naast fit zijn, is een educatieve activiteit: we moeten bepaalde regels volgen, we staan tegenover een andere persoon ... Eigenlijk, wanneer we een sport beoefenen, wordt onze manier van zijn bijzonder duidelijk en, vooral, onze mate van goed onderwijs.
Op weg naar een betere wereld: fair play in sports
Het Olympisch handvest begint met de opsomming van de fundamentele principes die de Griekse traditie inspireren. De eerste zegt: "De doelstellingen van de Olympische beweging zijn: ... de jeugd opvoeden door middel van sport, in een geest van beter wederzijds begrip en vriendschap, en aldus bijdragen aan de opbouw van een betere en vreedzamere wereld".
Het is prima als iemand na het lezen van de vorige paragraaf een ironische glimlach aan hun lippen heeft gegeven. Hij herinnerde zich waarschijnlijk de voetbalwedstrijden op zaterdag en zondag in de middag; of van de tragedies die van tijd tot tijd in de stadions plaatsvinden. Ondanks alles, is het noodzakelijk om het te herhalen en duidelijk te maken: in sport, sportiviteit en fair play omdat sport niet op gespannen voet staat met beleefdheid. Bovendien is sportbeoefening, door de speciale adel die in hun geest nestelt, altijd een van de meest verrijkende menselijke activiteiten geweest.
Gezond concurrentievermogen in de sport
Concurrentievermogen is een essentieel onderdeel van sport. Daarom willen zowel kijkers als fans dat hun team wint. En deze competitie vormt een onoverkomelijk voorbeeld van adel en deugd. Sommigen zeiden dat het belangrijk was om niet te winnen of te verliezen, maar om deel te nemen; waarop een andere, realistischer over de nederlaag, antwoordde: "Wie zei dat het belangrijk was om deel te nemen, hij was zeker een verliezer".
Wanneer we een partijtje golf, tennis, voetbal, basketbal, squash spelen ... dan winnen we, anders zou het niet grappig zijn. Is er iets meer zenuwslopend dan dat je tegenstander toegewijd is aan het spelen zonder serieus te zijn, in plaats van de restanten te gooien om te slagen?
Daarom is het bij massasporten terecht dat supporters en "fans" hun corresponderende team aanmoedigen met schreeuwen en banners. Maar enthousiasme hoeft niet op gespannen voet te staan met het onderwijs. Dus hoewel een zekere mate van "berisping" ontvankelijk is, kan integendeel persoonlijke overtreding en vulgaire woorden nooit worden bereikt.
Ignacio Iturbe
