Het risico van zelfbedrog: weglopen voor de realiteit
Zijn biografen vertellen dat Adolf Hitler tot aan zijn zelfmoord onder de kanselarij van Berlijn op 30 april 1945 een geleidelijk proces van vlucht van de realiteit doormaakte, een constante behoefte aan zelfmisleiding en gunstig nieuws ontving. Vooral na de toetreding van de Verenigde Staten tot de oorlog betrad Hitler steeds meer een wereld van fictie, gecreëerd door hemzelf.
Ongetwijfeld had hij een onheilspellende intelligentie, maar hij verkoos zichzelf te misleiden, en zijn bedrog leidde hem op een verrassende manier om de realiteit te ontvluchten. In feite, midden in die maand april 1945, toen de tanks van Sovjet Marshal Zhukov al een paar kilometer van de Brandenburger Tor lagen, schreeuwde Hitler tegen zijn Generale Staf, in hun ondergrondse schuilplaats, dat de Russen zouden lijden een bloedige nederlaag voor de poorten van Berlijn.
Historici zoals Hugh Trevor-Roper en Ian Kershaw analyseren in detail het proces waarmee Hitler, vergiftigd door zijn triomfen, alle tekenen van diplomatie en intelligentie opgaf. Het lijkt niet mogelijk dat het werk van de nazi-propaganda op zo'n manier de gegevens van Hitler zelf zodanig zou veranderen dat hij hem deed geloven dat zijn nederlagen overwinningen waren. Maar het onweerlegbare feit is dat hij vijf dagen voor zijn dood, omringd door steeds onrealistischere operationele kaarten, met een grote zekerheid zijn generaals de onwaarschijnlijke trucjes opsomde die hem hoopten op een uiteindelijke overwinning.
Het lezen van deze historische getuigenissen - meer dan vijftig jaar zijn verstreken en er zijn voldoende contrastrijke documenten die het mogelijk hebben gemaakt om van minuut tot minuut te weten wat er is gebeurd - geeft ons een verbazingwekkend en extreem voorbeeld van hoe een man zichzelf tot zwijgen kan brengen in een wereld van jezelf, totdat je helemaal naar het rijk van het imaginaire gaat. Die trieste en tragische episode in de geschiedenis van de twintigste eeuw werd gekenmerkt door het zelfbedrog van het ontkennen van het bestaan van superieure morele principes die de macht beperken en het nastreven van hun immorele doelstellingen, en kan dienen om ons een ogenblik te stoppen en te praten over dat grote gevaar van zelfbedrog, dat, in verschillende mate, ons allemaal achtervolgt in kleine dingen van de gewone gebeurtenissen van elke dag.
Mens, wezen verslagen door tegenslag, komt hij vaak in de verleiding om te vluchten. Elk leven is echter nauwelijks beheersbaar als er geen constante inspanning is om verbonden te zijn met de realiteit, als of wacht op leugens, of geconfronteerd met de verleiding van fantasie wanneer gepresenteerd als een verdovend middel om de realiteit te ontlopen Het is moeilijk voor ons om te accepteren.
De verleiding van het onwerkelijke is constant en constant moet de strijd ertegen zijn. Anders zullen we, wanneer we besluiten wat we moeten doen, de werkelijkheid van dingen niet dapper onder ogen zien om hun ware gemak te peilen, maar we zullen in een soort van escapisme vervallen, ontsnappen aan de realiteit of aan onszelf. De escapist zoekt manieren om aan de problemen te ontsnappen. Het lost ze niet op, het ontwijkt. Diep vanbinnen is hij bang voor de realiteit. En als het probleem niet verdwijnt, zal hij het zijn die verdwijnt.
de zelfbedrog Het kan in zeer gevarieerde vormen voorkomen. Er zijn bijvoorbeeld mensen die erin vallen omdat ze continue demonstraties van lof en goedkeuring nodig hebben. Zijn gevoeligheid voor vleierij, voor het continuüm "je hebt gelijk" zonder het te hebben, maakt om hem heen servilismos in staat om iedereen te idiotiseren. Het zijn moeilijke mensen om niet te zien, omdat ze eisen dat ze gevolgd worden, dat ze bij hen liggen, en uiteindelijk anderen in hun eigen leugens gaan verstrikken. Ze zijn een gemakkelijke prooi voor vleiers, die ze naar believen behandelen, en hoewel ze soms opmerken dat het een farce is, is het meestal niet genoeg om eruit te komen.
De waarheid, en vooral de morele waarheid, moet niet worden aanvaard als een willekeurige beperking om zich vrij van mensen te gedragen, maar integendeel als een bevrijdend licht dat een goede oriëntatie op de eigen beslissingen mogelijk maakt. Het accepteren van de waarheid leidt de mens naar zijn volledige ontwikkeling.
In plaats daarvan, vermijd de waarheid of weiger het te accepteren, zorgt ervoor dat iemand zichzelf schade berokkent, en bijna altijd op anderen. De waarheid is onze beste en wijste vriend, altijd bereid en enthousiast om ons te helpen. Het is waar dat de waarheid soms niet duidelijk tot uiting komt, maar we moeten ons inspannen om te voorkomen dat dit gebrek aan duidelijkheid alleen in ons denken optreedt, waar we nog niet het nodige hebben gedaan om de waarheid te zoeken.
